Wat is er nou leuker dan met heel warm weer op het water te zitten, helemaal als je ‘mee mag vissen’ op kreeft! Dankzij SlowFood Zeeland kon dat gisteren, op de Oosterschelde bij Yerseke. Ruim veertig enthousiastelingen waren van heinde en verre toegestroomd.
De kreeftenboot was de YE9 van Jan Zoeteweij, die sinds 1991 op duurzame wijze op de Oosterscheldekreeft vist. Het kreeftseizoen loopt van 1 april tot 15 juli, kort dus. En kreeften die te klein zijn (koppantser korter dan 87 mm vanaf de ogen, als ik het goed onthouden heb) en vrouwtjes met eitjes moeten terug het water in. Logisch.
De vangkorven hebben twee openingen waardoor de hongerige kreeft naar binnen kan om het lokaas (dooie vis) te bereiken. Maar net als bij een wespenvanger kunnen de beesten niet meer naar buiten. De korven worden uitgezet bij de kustlijn, per tien verbonden met dik touw en aan de oppervlakte gemarkeerd door een boei. Als de korven zijn leeggehaald en de vangst is geslecteerd, worden ze weer te water gelaten.
Hoe interessant ook, en hoe lekker ze ook zijn, ik heb nog steeds moeite met het levend koken van kreeften, ook al bleef het ‘gegil’ uit. Heel hypocriet van me, want een varken of kip wordt óók gedood. Alleen sta ik daar dan niet naast. Of kreeften nu wel of geen pijn voelen, daar houden wetenschappers zich nog steeds mee bezig.
Overigens, kreeften (en garnalen) verkleuren rood of roze tijdens het koken omdat de blauwe kleurstof die óók in de schalen zit dan vervliegt (volgens het Grote Schaal- en Schelpdierenboek van Christian Teubner uit 1986).
Hoogtepunt van de tocht was het uitserveren van de kreeften: proeven wat de Oosterschelde heeft prijsgegeven. Die gele plastic zak op tafel was voor de schalen en scharen, die heb ik mee naar huis genomen om te verwerken tot kreeftefond en kreefteboter. Zo zal ik dus nog tijden nagenieten van deze zomerse dag!
wat een leuke blog! ik kwam hem per toeval tegen;p het lijkt een beetje op Uiensoep
Pingback: Het basisrecept voor fond van schaaldieren
Pingback: Het recept voor kreeftenboter