De finale van Heel Holland bakt heb ik niet bekeken. Ik kijk zelden naar koken op televisie, hoewel ik de eerste seizoenen van de Great British Bake Off wel heb bekeken, en een paar afleveringen van het eerste Nederlandse seizoen.
Maar wat ik mij afvraag is: gaat het kijkersvee nu vaker (en beter) koken en bakken door kookwedstrijden waarin deelnemers met beperkende omstandigheden (tijd! onvolledig recept! beperkte ingrediënten!) technisch moeilijke of ingewikkelde gerechten moeten bereiden. Voel je daardoor gestimuleerd? Gaan mensen die met de magnetronmaaltijd op schoot naar kookprogramma’s kijken opeens zelf deskundig koken? Of geven ze meteen de moed op omdat de lat te hoog ligt? Wat is jullie ervaring?
Bij de NL-versie haakte ik overigens al snel af omdat het té opzichtig ‘precies zoals de BBC’ was (maar misschien was dat verplicht), en net datgene waarin deze versie afweek was waarom ik de Britse versie wél leuk vond: als intermezzo lichtten regelmatig Britse culinair historici en andere deskundigen het ontstaan en de ontwikkeling van bepaalde gerechten toe. Verdieping heet dat.
Maar de presentatie door Martine Bijl en de jurering door Janny van der Heijden en Robèrt van Beckhoven is absoluut sympathiek.
Nou, soms raak je wel geinspireerd.
Meestal zijn de engelse programma’s beter.
Zelfs vaak liever engelse ondertiteling om niet in aanraking met de slechte vertaling te hoeven komen. Of omdat de taal veel meer nuances heeft.
Maar niet iedereen zit (hopelijk) met een magnetronmaaltijd op schoot.
Ik probeer zoveel mogelijk zelf te maken, tot slavinken en frikandellen toe.
Ook drogen, wecken en “canning” (=wecken op hogere temperatuur in de hoge deuk pan)
Nee, van Heel Holland bakt ga ik niet meer, of beter, bakken. Maar sommige kookprogramma’s, wedstrijden incluis, zijn wel inspirerend. Met name de Australische versie van MasterChef. En In Search of Perfection van Heston Blumenthal was ook zeker verlichtend…