Eeuwigheidswaarde en vergankelijkheid

Tja, wat neem ik over van het oude VK-blog? Alleen die berichten waarnaar mijn eigen site verwijst. En dan nog …

Portret van de gebroeders de Witt

Tijdens mijn studie Nederlands volgde ik een werkcollege 17de-eeuwse pamfletten, uit de tijd van het Rampjaar 1672. Pamfletschrijvers waren de bloggers van die tijd.
Hun pamfletten konden wij, studenten uit de 20ste eeuw, nog lezen en betasten. Maar hoe lang zal de inhoud van blogs, sites en sociale netwerken van nu bewaard blijven? Krijgen de erfgenamen van overleden blogschrijvers als legaat het online houden van hun hersenspinsels? Wordt er een Elysium opgericht waarin sites en blogs van overledenen kunnen worden bijgezet? Of gewoon maar wissen die handel? Studenten uit de 23ste eeuw lopen dan misschien wel wat mis …

Ik heb een e-reader. Al een tijdje. Maar alle boeken die je daarop leest zijn hetzelfde. Zelfde formaat scherm, de reader blijft even dun, of je nu pagina 3 of 1284 leest. En als de e-reader opeens kapot is, wat dan? (natuurlijk heb ik van alle e-boeken een backup-bestand op een harde schijf) Maar ik vraag me af wat mijn dochter met die e-reader zal doen als ik dood ben.  Ik heb boeken die van mijn grootouders zijn geweest, overgeërfd via mijn moeder. Na mij krijgt mijn dochter ze. Dat zie ik met e-boeken niet gebeuren.

2 Replies to “Eeuwigheidswaarde en vergankelijkheid”

  1. Je kunt toch een ceedeetje branden en die verpakt in een mooi hoesje cadeau geven… met als stille wenk achterop een tekstje als “wie mij wegooit is gek…”.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.