Er zit weer een hond in de pot!

In de nogal incidentele rubriek ‘De hond in de pot’ wil ik het vandaag even over ‘natuurlijk aroma’ hebben.

Tien dagen geleden berichtte ik hier over een vraag die ik voor AH had aangaande een mysterieus ‘natuurlijk aroma’ dat aan de biologische rundertartaar wordt toegevoegd. Wat was dat voor aroma? Gisteren kwam de reactie:

Er is navraag voor u gedaan over het natuurlijke aroma in de AH Biologische Rundertartaar. Dit aroma is op basis van rozemarijn en geeft extra smaak aan het vlees.
Het is overigens wettelijk bepaald hoe (natuurlijke) aroma’s moeten worden vermeld op het etiket. De manier waarop AH dit doet voldoet hieraan.

Het is fijn dat de informatie waar ik om vroeg is verschaft. Het ‘natuurlijke aroma’ is rozemarijnextract. Maar het leugentje en smoesje die volgen, die zijn minder fijn.

Rozemarijnextract is een antioxidant dat wordt toegevoegd om verkleuren van het vlees tegen te gaan (E392). ZEG DAT DAN GEWOON!!! In plaats te beweren dat het om ‘extra smaak’ gaat. Bovendien heb ik geen behoefte aan rozemarijn bij mijn tartaartje.

En dan de afsluiting. Die vaagtaal is wettelijk toegestaan. AH houdt zich keurig aan de wet. Dat kan ik AH niet kwalijk nemen, tenzij het bedrijf heeft gelobby’d om de heldere, eenduidige informatie waarin de EU ooit uitblonk van de etiketten te weren omdat domme, hysterische consumenten van ieder E-nummer in de stress schieten, zelfs al is het gewoon citroensap. Het is nu eenmaal een feit dat er bij grootschalige productie stoffen moeten worden gebruikt die je in de keuken niet zou gebruiken. (maar het is ook een feit dat sommige stoffen alleen worden toegevoegd om productiekosten te verlagen)

Niet alleen fabrikanten en politici zijn verantwoordelijk, ook de consument is schuldig aan het verdwijnen van heldere informatie over ons eten op het etiket.

Kortom: ik wil de E-nummers terug op de etiketten. Dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben, in plaats van gewauwel over ‘natuurlijke aroma’s’ aan te moeten horen.