Soms … soms gaan dingen anders dan je verwacht.
Deze week was ik bij de bovenbouw van een basisschool in een Hanzestad om te praten over eten in de Middeleeuwen. Altijd leuk om te ervaren hoe onbevangen kinderen in die leeftijd reageren op wat je vertelt, maar ook interessant hoe vastgeroest een groot deel van hen al is in hun voedselgewoonten. Hoewel er ook iedere keer weer kleine cosmopolieten tussen zitten die àlles willen proeven en het dan ook nog lekker vinden.
Deze keer was het wel heel verrassend. Het begon er al mee dat ik de verkeerde powerpointpresentatie had meegenomen. Die presentaties bestaan bij mij overigens niet uit schema’s en lappen tekst, maar uit plaatjes ter illustratie van wat ik vertel. Maar dit was de ‘volwassen’ presentatie over middeleeuws eten, die langer duurt en dus meer plaatjes heeft. Gewoon skippen hier en daar en de volgorde van mijn verhaal beetje aanpassen, geen probleem.
Toen, en dat was terwijl ik het nog over tafeldekken en -manieren had hoor, werd er opeens een jongetje heel erg beroerd en moest overgeven. Daar kon hij niets aan doen en het was vooral heel naar voor hem. Maar je kunt je wel voorstellen hoe negentig kinderen die tijdelijk in één klaslokaal zijn gepropt dan reageren: een indrukwekkende demonstratie van middelpuntvliedende kracht. De docenten maakten schoon, de leerlingen stelden mij in de tussentijd 89 keer dezelfde vragen, en we gingen verder.
Toen (dit woordje herhaal ik hier bewust), nieuwe onrust: door de opengezette ramen was een POES naar binnen gewandeld! Hoe een kat het in zijn hoofd haalt om een kleine ruimte met bijna honderd mensen te betreden is mij een raadsel. Maar goed, poes weg, en ik kon verder met mijn verhaal.
Toen kwam er een plaatje langs dat NIET in de basisschoolpresentatie zit, namelijk een gedetailleerde middeleeuwse afbeelding van het toedienen van een klysma aan een mannelijke patiënt. Dit omdat er in middeleeuwse kookboeken regelmatig tussen de sauzen en pasteien medicinale recepten staan, inclusief dus voor klysma’s. En natuurlijk bleek uitgerekend hier dat alle kinderen héél goed opletten, want hoe snel ik ook doorklikte, meteen werd er uitgebreid op gereageerd. De uitleg van een ‘vloeibare zetpil’ (die met een trechter werd toegediend) snapte gelukkig iedereen.
Kortom, de bovenbouw van deze basisschool zal vooral de indruk hebben gekregen dat de middeleeuwse keuken héél vreemd is en tot vomeren aanzet.
En ik vond het een leuke ochtend.
