(vrij naar Awater van Martinus Nijhof)
Dit stukje uit 2012 heb ik blijkbaar nooit online gezet Ik zocht ernaar omdat ik een opmerking kreeg over E-nummers bij het recept voor roux en béchamelsaus op Coquinaria.
E-nummers zijn toevoegingen aan voeding die er niet van nature in voorkomen. Zij worden door fabrikanten eraan toegevoegd. Alle E-nummers zijn veilig, aldus het Voedingscentrum in hun wel erg neutrale Weet wat je eet. Daartegenover staan publicaties als Wat zit er uw eten van Corinne Gouget, die slechts eenzesde van de E-nummers volkomen veilig acht. Veel mensen nemen dan maar het zekere voor het onzekere en proberen alle E-nummers te vermijden, want je weet maar nooit. Dat fabrikanten niet voor één gat te vangen zijn en die E-nummers vervangen door gewone aanduidingen (zoals anatto in plaats van E-160b, een kleurstof waar overigens niets mee aan de hand is), dat hebben velen niet door. Evenmin dat veruit de meeste E-nummers wel degelijk veilig zijn.
Toch ben ook ik niet blij met E-nummers. Niet omdat ze een al dan niet denkbeeldig gevaar voor de gezondheid vormen. Nee, ik houd niet van E-nummers omdat ze vermommen dat wat je denkt te eten niet is wat je daadwerkelijk eet. Alle sausjes, soepjes en kruidenmixen, voorverpakte verse vleeswaren en voorverpakte kaas, ‘culinaire vetten’ et cetera hebben die E-nummers nodig om iets te verhullen. Namelijk dat ze niet, ik herhaal, NIET op ambachtelijke wijze geproduceerd kunnen worden, en soms ook om het mogelijk te maken de productiekosten flink te verlagen door vervangende ingrediënten te gebruiken die dan wel weer hulpmiddelen nodig hebben als verdikkingsmiddel en kleurstof om een acceptabel product te kunnen presenteren. Vanuit het standpunt van de fabrikant is dat begrijpelijk. De consument wil gemaksvoer dat smaakt alsof er iemand liefdevol in de pan heeft staan roeren, maar het moet niet te veel kosten.
Toen eenmaal bleek dat men gráág gebruik maakt van gemanipuleerd gemaksvoer, was het hek van de dam. Niet alleen wordt het assortiment aan gemaksproducten steeds uitgebreid met nieuwe smaken of exotische keukens, maar de fabrikanten proberen ons wijs te maken dat je niet goed snik bent als je nog zélf kookt. Hun producten zijn lekkerder, gezonder, makkelijker, en inderdaad ook vaak goedkoper dan wanneer je het gerecht zelf bereidt.
E-nummers, ook al zijn ze onschadelijk, betekenen voor mij: het voedsel is gemanipuleerd om geschikt te maken voor de consument in uiterlijk, smaak en gebruiksgemak. Terwijl die manipulatie onnodig is als je de gerechten zelf bereidt, of bijvoorbeeld het niet erg vindt om even je potje pindakaas om te roeren voordat je een boterham ermee besmeert.
UPDATE 2019
De discussie blijft voortwoekeren. In 2017 hield het consumentenprogramma Radar een enquête over E-nummers, en de publicatie van Martijn Katan uit 2016 (Voedingsmythes), heeft zowel voor- als tegenstanders.
In de super is bijna geen basis voedsel te zien.ALLEEN maar kant en klaar voer.vreselijk.gelukkig hebben we een oud groente man die agf verkoopt.dus bijna geen Jumbo bezoek.