Ik beken: héél af en toe bezwijk ik voor zo’n aanbieding als de Ambachtelijke Kip-kerrie Salade van AH (Met extra veel stukjes kip en Gekruid met Indiase kerrie ). Hmmm, waar zijn die stukjes kip? Ik ontdek wel vierkante gele tegeltjes die op het eerste gezicht op koolraap lijken. Maar ze smaken niet naar koolraap, eigenlijk smaken ze helemaal nergens naar. Dat zal toch niet…?
Jawel, dat is de kip. Kip die zo te zien heel ambachtelijk door een fritessnijder is geduwd. De gelijkenis met Ministeck, dat in mijn jeugd nog nieuw en opwindend was en tegenwoordig gezien wordt als ‘analoge pixelplaatjes’, dringt zich op. Hieronder zie je een ministeck-kip gemaakt met afgespoelde maar NIET bijgesneden kipstukjes uit de salade.
De bijna platte kiptegeltjes buigen in beide richtingen, ze breken niet. Die merkwaardige vorm en structuur van de ‘gekookte kipfilet’ hield mij zó bezig, dat ik contact heb opgenomen met AH. Zij waren zeer behulpzaam, en bevestigden mijn vermoeden. Het vlees bestaat uit een mengsel van kipfilet, kippendijen en -vleugels (maar géén separatorvlees, werd er nadrukkelijk bijgezegd). Van dat mengsel maken ze een pasta die als worst wordt gekookt en daarna gesneden.
Over de ingrediëntenlijst ga ik het verder niet hebben, maar deze salade is nog heilig vergeleken bij de Johma-versie. Wel valt het derde ingrediënt in de lijst op: water. Ik kan me niet herinneren zelf ooit water bij mijn kipsalade te hebben gedaan. De lijst bevat verder de bekende toevoegingen die noodzakelijk zijn vanwege het productieproces en de houdbaarheid, zoals een trosje E-nummers, ‘natuurlijk aroma’ en verdikkingsmiddelen om dat water in de salade te houden. En suiker natuurlijk.
