De waarheid op tafel – met stamppot boerenkool

Gisteravond was de discussieavond De waarheid op tafel van Slowfood Amsterdam. Aan de hand van de trefwoorden lekker, puur, en eerlijk werden vijf stellingen op tafel gelegd over de criteria van onze voedselkeuzes. Om het gesprek op gang te brengen was er een proeverijtje van één van de oergerechten van de Nederlandse keuken: stamppot boerenkool, met worst, spekjes en ui, en het befaamde kuiltje met jus.

Over de discussie kunnen jullie lezen op het blog van Irene van Gent, Alles over eten. Hieronder staat een verslagje van het samenstellen van de stamppotproeverij.

Drie versies werden de deelnemers voorgezet: ‘Supersnel en makkelijk, maar duur’, ‘Goedkoop, makkelijk, doorsnee’ en ‘Slow en puur, en toch niet al te duur’. Respectievelijk de magnetronmaaltijd van AH, een bouwpakket van geschilde aardappelen en gehakte kool uit het koelversvak, met Unox rookworst en Knorr ‘jus voor stamppot’, en mijn eigen recept. Natuurlijk hadden méér variaties gekund: met aardappelpuree uit een pakje en diepvriesboerenkool bijvoorbeeld, of de glazen pot van Hak die je zelf nog mag stampen. Maar dan werden de borden veel te vol.

Van de drie versies kreeg Supersnel geen enkele stem, Goedkoop kreeg ongeveer eenderde van de stemmen, Slow won met een overtuigende meerheid van tweederde van de stemmen. Het was echter geen wedstrijd, en de stemmers voor Goedkoop vielen vooral voor de meer pure boerenkoolsmaak (de spekjes en uitjes zaten volgens de verpakking van Knorr in de jus, maar waren slechts met een vergrootglas op te sporen).

Wat betreft de boerenkool had ik weinig verschil verwacht tussen de ‘gewone’ en de ‘biologische’. Maar het was  opvallend dat het kookvocht van de Slow-stamppot veel groener was dan van de Goedkoop-versie. Misschien verser gehakt? Ook opvallend was de hoeveelheid water die rondklotste in de magnetronstamppot. Hoe lang ik mijn eigen stamppot ook laat staan (soms vergeet ik een pannetje in de koelkast), er loopt nooit spontaan water uit.

Van boven met de klok mee: Supersnel, Slow en Goedkoop. Foto Mieke Snoek

Stamppotgegevens op een rijtje:
Supersnel – prijs van 1 portie €2,99, bereidingstijd 5 minuten, 40 ingrediënten volgens de ingrediëntenlijst, inclusief rijstzetmeel, gistextract, stabilisatoren, emulgatoren, voedingszuren, conserveermiddelen, aroma en geharde plantaardige vetten.
Goedkoop – prijs van 1 portie €1,25, bereidingstijd 25 minuten inclusief openen van de verpakkingen en stampen, ingrediënten volgens de boodschappenlijst en ingrediëntenlijsten, houd je vast, 55 stuks, inclusief wederom stabilisatoren, gistextract, conserveermiddelen, emulgatoren, plantaardig vetten en aroma.
Slow – prijs van 1 portie €1,85, bereidingstijd 45 minuten (inclusief schillen van de aardappelen en wassen en hakken van de kool, exclusief de tijd voor de jus, maar dat was een’bijproduct’ van een andere maaltijd), 28 ingrediënten, waaronder géén stabilisatoren, emulgatoren, conserveermiddelen, gistextract, aroma of plantaardige vetten.
Nota – De portieprijs is gebaseerd op de bereiding voor vier personen, gedeeld door 4.

Op de foto bovenaan in dit bericht een pannetje met sukadelapjes op een van mijn petroleumpitjes, voor de jus van de Slow-versie. En hieronder een foto van de rookworstproeverij die ik thuis had gehouden om de lekkerste uit te kiezen. Uitslag: alle drie de worsten lekker, maar aan de zoute kant. De rookworst van Chateaubriand uit Hilversum was het lekkerst (links). Goede tweede was de grove rookworst van de Kortenhoefse slager DéLice (midden).